حالِ چشمهایت را بپرس و دستے به سر و روے احساست بڪش؛

رو به روے آیینه بایست و تمام تنهایے ات را محڪم در آغوش بگیر وَ با صداے بلند به خودت بگو ڪه “تو” تنها داراییِ من هستی؛

بگو ڪه با همه ے ڪاستے هاے جسمے و روحے، تو را بے بهانه و عاشقانه دوست دارم؛

براے خودت وقت بگذار، با مهربانے دستت را بگیر و به هواے آزاد ببر، نگذار احساس تنهایے ڪنے، نگذار ابرهاے سیاه، چشمهایت را از پا دربیاورد…

مطمئن باش،
هرگز ڪسے دلسوزتر از تو نسبت به تو پیدا نخواهد شد…!