به امام صادق علیه السلام گفتند: کار خود را به چه اساسى استوار ساخته اى؟ فرمود: بر چهار بنیان: [اول] دانستم که عمل مرا کسى دیگر انجام نمى دهد پس تلاش نمودم [دوم] دانستم که خداى بر من آگاه است پس حیا کردم. [سوم] دانستم که روزى مرا دیگرى نمى خورد پس آرام گرفتم [چهارم] دانستم که پایان کار من مرگ است پس براى آن آماده شدم

قیلَ لِلصـادِقِ علیه السلام: عَلى ماذا بَنَیْتَ أَمْرَکَ؟ فَقالَ علیه السلام: عَلى أَرْبَعَهَ أَشْیاءَ: عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلى لایَعْـمَلُهُ غَیرى فَاجْتَهَدْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلىَّ فَاسْتَحْیَیْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزقى لایَاکُلُهُ غَیرى فَا طْمَانَنْتُ وَ عَلِمْتُ أَنَّ اخِرَ أَمْرى الْمَوتُ فَاسْتَعْدَدتُ

بحارالانوار جلد۷۸ صفحه۲۲۸