پروفسور حسابے ۲۲ سال درس دادم؛

۱- هیچگاه لیست حضور و غیاب نداشتم.
(چون ڪلاس باید اینقدر جذاب باشد ڪه بدون حضور و غیاب شاگردت به ڪلاس بیاید)

۲- هیچگاه سعے نڪردم ڪلاسم را غمگین و افسرده نگه دارم!
(چون ڪلاس، خانه دوم دانش آموز هست)

۳-هر دانش آموزے دیر آمد، سر ڪلاس راهش دادم!
(چون میدانستم اگر ۱۰ دقیقه هم به ڪلاس بیاید؛ یعنے احساس مسئولیت نسبت به ڪارش)

۴- هیچگاه بیشتر از دو بار حرفم را تڪرار نڪردم.
(چون اینقدر جذاب درس میدادم ڪه هیچڪس نگفت بار سوم تڪرار ڪن)

۵- هیچگاه ۹۰ دقیقه درس ندادم!
(چون میدانستم ڪشش دانش آموز متوسط و ڪم هوش و باهوش با هم فرق دارد)

۶- هیچگاه تڪلیف پولے براے ڪسے مشخص نڪردم!
(چون میدانستم ممڪن است بچه اے مستضعف باشد یا یتیم..)

۷- هیچگاه دانش آموزے درب دفتر نفرستادم.
(چون میدانستم درب دفتر ایستادن یعنے شڪستن غرور)

۸- هیچگاه تنبیه تڪے نڪردم و گروهے تنبیه ڪردم!
(چون میدانستم تنبیه گروهے جنبه سرگرمے هست ولے تنبیه تڪے غرور را میشڪند)

۹- همیشه هر دانش آموزے را آوردم پاے تخته، بلد بود.
(چون میدانستم ڪه ڪجا گیر میڪند نمیپرسیدم!)

یاد و نامش گرامے باد❤️