بهار نارنج در درجه دوم گرم و در درجه اول خشک دانسته شده است. از این‌ گل‌ها عرقی گرفته می‌شود که طبع آن نیز گرم و خشک است.

طبیب و مفرده‌شناس نامور، عقیلی خراسانی، در کتاب مخزن‌الادویه، زیاده‌ بوییدنِ عرق بهارنارنج را موجب بی‌خوابی دانسته و مصلح این اثرِ بی‌خواب‌کننده را گلاب شمرده است، و در توصیف آثار و افعال بهارنارنج، هیچ‌جا اثر خواب‌آور برای آن ذکر نکرده است. دیگر حکیمان مولف بزرگ نیز بهارنارنج یا دمنوش و عرق آن را برای درمان بی‌خوابی پیشنهاد نکرده‌اند.

از سوی دیگر می‌دانیم که گل و پوست میوه نارنج از منابع طبیعی ماده سینفرین (Synephrine) است که اثرات آدرنرژیک و سمپاتومیمتیک دارد و تحریک‌کننده مغز و قلب است. بنابه مطالعات فیتوفارماکولوژیک، اثرات آدرنرژیک سینفرین از نوراپی‌نفرین طولانی‌تر است.
توصیه به بوییدن یا نوشیدن عرق و دمنوش بهارنارنج برای افراد بی‌خواب، به ویژه در مبتلایان سوءمزاج‌های خشک مغز، ناروا است و مبتنی بر استنادات متنی و شواهد علمی نیست.

 دکتر مجید انوشیروانی (متخصص طب سنتی ایرانی)